Gaduła

Każdy odpoczywa tak, jak lubi. Jasna sprawa. Można w ciszy i samotności, można wśród ludzi. Czasem jest wybór, czasami nie.
Na planecie Ziemia, poza pustynią, lodolądem i światem podwodnym niewiele jest miejsc, w których ludzi nie ma. A skoro już są, co niekoniecznie jest złe, to fajnie jeśli biorą pod uwagę fakt istnienia innych ludzi. Wydaje się proste.

Bieżnia, już się zdążyłam odprężyć i rozluźnić, mózg w stanie alfa, jest bosko. Na sąsiednich bieżniach staje dwóch panów. Włączają niemrawe chodzenie, jeden idzie, drugi gada.
Gada... gada... stan alfa szlag trafił. Jazgotliwy głosik przedziera się przez wszystko, przez normalny szmer rozmów, muzykę... wszechogarniający, upierdliwy jazgot unosi się nad nami jak ten sęp nad padliną:
- Stary, zrobiłem wszystkich w konia... kupiłem... załatwiłem... tamten myślał... powoływał się na... chciał się podpiąć pod... ale JA... Ja podpisałem, ja wysłałem, byłem lepszy.
Jego kolega milczy, nie zachęca, ale facetowi się po prostu gęba nie zamyka. Wszystko, czego się tknie, obraca się w dzieło geniuszu, jest the best w każdym calu, w każdej dziedzinie.
Zaczynam się powoli gotować i mam szczerą ochotę wcisnąć mu kilka kilometrów na godz. więcej i wygarnąć mu całą prawdę o rzeczywistym rozmiarze jego przyrodzenia.
Nagle słyszę:
- Cholera, chyba mam kolkę.
Błogo mi się robi na duszy i ciele.
- O kurczę, zatyka mnie...
Nadzieja wystawia rogi... ale nie, żeby miał kurna zdechnąć, będzie tak gadał. Teraz stęka o tym, że ma kolkę.

Nie wiem, kto wymyślił, że to kobiety są gadatliwe, ale kurczę żesz!!! Najgorszy dopust boży to gaduła, która nigdy się nie nuży wychwalaniem własnych zalet.
Byłam o krok od popełnienia najokrutniejszej zbrodni, ufff.