Kasa a "sprawa polska"

Do pociągnięcia tematu skłoniły mnie właściwie komentarze do poprzedniej notki oraz obserwacje własne ;)

Gentlemani nie rozmawiają o pieniądzach.
Pieniądze szczęścia nie dają. (Dopiero zakupy).
Pieniądze są tylko środkiem by móc przestać myśleć o pieniądzach.
Mówi się, że pierwszy milion dolarów można tylko ukraść, a potem... nie zmienia się skutecznej metody.
Pożyczaj tylko od pesymistów. Oni i tak nie mają nadziei, że im oddasz.
Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza 30 ostatnich dni.

Te aforyzmy o pieniądzach (kilka bardziej popularnych) powstały na całym świecie, bo - wbrew pozorom - o pieniądzach mówi się wszędzie, ale ciekawy jest rozkład geograficzny "niechęci" wobec stanu posiadania.

Mistrzostwo świata w pieniądzowstręcie należy moim zdaniem do:
Majątek psuje ludzi, a kto żyje z pieniądza, sam robi się zimny i twardy jak pieniądz. (Maria Dąbrowska)

Polska jest krajem przodującym w delikatności i uduchowieniu w kwestii kasy. Pokutuje w nas wpajane od pokoleń, że tylko pobożność, praca i skromność. Mistrzami we wpajaniu byli zawsze ci, którzy tarzali się w kasie.
Efekt: u nas po prostu pieniędzy mieć nie wypada, a ci to mają - patrz ranking najbogatszych 100 Polaków - to dla przeciętnego zjadacza chleba złodzieje, bandyci i krętacze.

Tymczasem w normalnym świecie dość powszechnie wiadomo, że na tacę daje się co łaska albo nie daje się wcale, bo nie po to się chodzi do kościoła, a jak się człowiek zatrudnia to rozmowa na temat pensji nie jest czymś nienormalnym. Widziałam niedawno wskazówki nt "Jak przeprowadzić rozmowę z przyszłym pracodawcą", gdzie jakiś bezwstydny bałwan radził, żeby nie zniechęcać do siebie owego przyszłego pracodawcy przyziemnymi pytaniami o wynagrodzenie, bo przecież liczy się wykazanie lojalności wobec firmy i własnego, szlachetnego charakteru oraz zapału do pracy.
Polacy przyzwyczaili się do tego, że są od pokoleń dmuchani finansowo przez państwo, Kościół i każdego, kto dmuchać potrafi, albo nie, ale akurat mu się udało. Dlaczego jednak pieniądze w ogóle, za pracę w szczególności, to u nas nadal kwestia wstydliwa jak co najmniej choroba weneryczna?
Pieniądze szczęścia nie dają? Nic z tych rzeczy! Dają i to jak najbardziej. Nie znam człowieka, który by się nie cieszył z możliwości kupienia kilku fajnych rzeczy, wyjechania na wycieczkę, posiadania własnego mieszkania...
Łatwiej zdefiniować przyjemności, które można dostać za kasę niż samo mętne pojęcie szczęścia ;)