Człowiek psu wilkiem

Przepisy policyjne są jasne. Wszystko ujęte w paragrafy. Opiekun psa, który spędził i przesłużył ze zwierzakiem kilka dobrych lat, pracując ręka w łapę w warunkach czasem bardzo niewesołych i nie ma co ukrywać - niebezpiecznych, staje przed murem bezdusznych i głupich przepisów.
Zasłaniając się tymi przepisami komendant informuje swojego podwładnego ni mniej ni więcej tylko o tym, że jeśli ten nie weźmie odpowiedzialności również finansowej za swojego psa, to pies zostanie uśpiony. Takie - dosłownie - są skutki przepisu. Oczywiście, że policjant stanie na głowie, żeby nie dać zabić swojego przyjaciela, wyskubie z swojej pensyjki i weźmie zwierzaka na utrzymanie. Czasem pomoże mu rodzina. Co jednak jeśli naprawdę go na to nie stać?
Nie wiem dlaczego organizacje zajmujące się prawami zwierząt nie wykazują (a może wykazują, tylko ja o tym nie wiem?) zainteresowania krzywdzeniem zwierząt w majestacie prawa przez instytucję państwową mającą w dodatku szlachetną misję roztaczania opieki i ochrony nad ludźmi. Może nic dziwnego, że nie radzi sobie z ludźmi, skoro ze zwierzętami nie potrafi.

Czasem rodzice kupują dziecku zwierzaka, żeby go nauczyć odpowiedzialności. Skutki są różne. Ale tak długo jak instytucje państwowe będą jawnie łamać prawa zwierząt. stara prawda, że miarą naszego człowieczeństwa jest nasz stosunek do mniejszych braci, nie będzie brzmiała jak banał.