Skąd się wzięły dyskusje na temat różnic?

Adam i Ewa tworzyli idealną parę:
On nie musiał wysłuchiwać, za kogo ona mogła wyjść za mąż.
Ona nie musiała wysłuchiwać jak gotowała jego matka.

Różnice widziano zawsze, bo takich różnic trudno nie zauważyć, choćby gołym okiem. Świat turlał się utartymi ścieżkami, aż pewnego pięknego dnia, kobiety postanowiły przekonać mężczyzn, że choć inne, to wcale nie są od nich gorsze. W nowoczesnym społeczeństwie rola kobiet zaczęła się gwałtownie zmieniać. U podstaw tych zmian był rzecz jasna ruch feministyczny, który rozpoczęły jeszcze w XIX wieku amerykańskie i angielskie sufrażystki. W wieku dwudziestym pojawił się ruch zwany feminizmem socjopolitycznym, który polegał przede wszystkim na walce z dyskryminacją kobiet oraz wszelkimi przejawami nierówności zachodzącymi sferze społeczno – kulturowej, między innymi prawo wyborcze. Mniej więcej w latach sześćdziesiątych XX wieku, pojawił się inny nurt tzw. feminizm akademicki. Charakteryzowała go postawa intelektualna wobec zjawiska płci. Ten nurt postawił sobie za cel stworzenie podbudowy myślowej dla feminizmu socjopolitycznego.
Nawiasem mówiąc twórcą terminu „feminizm” był Charles Fourier (1772-1837), krytyk kapitalizmu i socjalista utopijny. W jego pojęciu „feminizm” oznaczał prawo każdej kobiety do posiadania czterech kochanków równolegle. Było to jedno z pierwszych wyraźnie sformułowanych praw człowieka. Dlaczego akurat czterech, tego dokładnie nie wiadomo. W każdym razie termin pozostał, choć jego definicja się zmieniła, i to radykalnie. Tyle tytułem dygresji.
Wracając do feminizmu akademickiego i lat 60. wraz z jego postulatami pojawiły się nowe problemy. Mianowicie wyszło szydło z worka i okazało się, że nie wystarczy rozgraniczyć płeć biologiczną, ponieważ bardzo istotne są relacje zachodzące w społeczeństwie i kulturze, czyli tak zwana płeć kulturowa i płeć społeczna określane mianem gender.
Wyodrębniono wreszcie trzy podstawowe kategorie podziałów między płciami:
Pierwsza z nich uznaje płeć biologiczną za podstawową, decydującą o funkcjonowaniu człowieka w przestrzeni społecznej. Druga jest kompromisem: płeć biologiczna jest pierwotna, jednak płeć kulturowa pełni w życiu istotną rolę, będąc czynnikiem konstruującym tożsamość człowieka. Trzecia natomiast całkowicie odrzuca jakikolwiek wpływ płci biologicznej na kształtowanie tożsamości uznając, że jedynie płeć kulturowa wpływa na tożsamość jednostki.
Każdy może samodzielnie zdecydować, która wersja jest mu bliższa opierając się na podstawach naukowych, socjologicznych i kulturowych oraz własnym doświadczeniu. Badacze nie są zgodni co do tego, więc i my, zwykli zjadacze chleba nie musimy. Badania tymczasem rozwijały się nadal i z czasem dowiodły, że również w ramach danej płci sprawy nie są całkiem proste, bowiem jak wiadomo nie wszyscy stuprocentowo czujemy się kobietami bądź mężczyznami.
Płeć biologiczna jest z pewnością czynnikiem pierwotnym, trudno jednak wykluczyć znaczenie czynników społecznych i kulturowych, które nieuchronnie towarzyszą każdemu z nas w kolejnych etapach życia. Toteż nie będziemy ich pomijać w tej wędrówce przez zawiłości naszych wzajemnych, damsko-męskich relacji, przepychanek i chwil zgody, kiedy to kochamy się jak pies z kotem.

Ale po kolei. Nie zapominajmy, że to różnice przyciągają nas do siebie.
Na początku była randka.

P.S. Przedstawię Wam kilka fragmentów książki przygotowywanej do druku, ponieważ jestem ciekawa Waszej opinii. To tak w ramach zabawy-doświadczenia.