O słowach

Słowa nie przestają mnie zadziwiać, choć zajmuję się nimi zawodowo i dzień w dzień, a może właśnie dlatego. Trudno właściwie powiedzieć, czy to ludzie wymyślają słowa, czy też słowa pchają się do ludzi, w każdym razie dobór odpowiednich słów do odpowiednich sytuacji, ludzi oraz ich stanów emocjonalnych - bo tu jest największe pole do popisu - jest przebogaty. Pomysłowość w tej dziedzinie chyba się nigdy nie wyczerpie.
Obejrzałam sobie wczoraj w TV polski film "Ciało". Trochę wbrew sobie, bo już dawno się zniechęciłam do polskich produkcji, ale zarazem rozbestwiona kilkoma naprawdę fajnymi i śmiesznymi (co wcale nie jest oczywiste) rodzimymi komediami nadal żywię nadzieję, że jeszcze coś w tej dziedzinie powstanie.
I to "Ciało" nawet ma kilka zabawnych momentów, niezłe miejscami dialogi, szkoda, że jest sporo "pomysłów" zaczerpniętych z innych filmów, bo przez to traci na oryginalności. Mogłoby być naprawdę niezłą czarną komedią, ale coś autorzy przegapili.
Mniejsza z tym. W każdym razie dialogi niezłe, a język barwny. I w pewnej rozmowie - generalnie o tym, że człowiek kulturalny, to ma jakieś zainteresowania poza chlaniem, padło hasło-zarzut. Jeden pan zwrócił się do drugiego pana, który miał pasje właśnie dość jednostronne i ograniczone per:
- Worze!
Wór rozbawił mnie do łez, ale też muszę przyznać, że jest to słowo wymarzone do celu, w jakim zostało użyte. Wór może być pusty i zwisać sobie nędznie i pokracznie oddając stan umysłu tegoż "wora" albo może być wypchany wszelakim śmieciem. Oba wory są wymowne. Na pewno każdy ma własne skojarzenia ze stanem wora :)
Wydaje mi się w każdym razie wyjątkowo obelżywy, choć przecież wcale nie jest wulgarny.
P.S. Mam ostatnio wrażenie, że mowa uliczna się leciutko sublimuje. Oczywiście przecinki nie wyszły z mody, ale powstaje sporo zabawnych określeń, wcale nie wulgarnych, a niezwykle wymownych. "Zajebisty" nadal robi zawrotną karierę i chwilowo pozostaje chyba bezkonkurencyjny :)