Krótka historia nadrzędnego gatunku

Człowiek nie miał łatwo od samego początku. Wszystko się sprzysięgało przeciwko niemu. I okrutna natura i paskudne gadziny łażące po Ziemi i obrzydliwe pseudoptaszyska polujące na ludzi. W dodatku żywioły pod postacią różnych wrednych bogów nic tylko kombinowały, jakby tu człowiekowi życie obrzydzić. Jednak nie ma tego złego... zaszczuty z każdej strony człowiek zaczął posługiwać się mózgiem i wykombinował, że kupą będzie mu raźniej i lepiej.
Kupie przewodziły najsilniejsze samce, który nałożywszy po pyskach słabszym samcom objęły należne im miejsce w stadzie razem z przywilejami i obowiązkami. Najważniejszym obowiązkiem było wykarmienie i opieka nad samicami oraz przychówkiem, który to przychówek czynili akurat radośnie, ku chwale i przetrwaniu gatunku.
Samice odwdzięczały się za to tak pięknie, jak umiały strojąc się dla swoich "mój ty siłaczu", "mój ty herosie" i starając się im umilić życie. Wtedy dość krótkie zważywszy na gadziny i innych samców chętnych do objęcia roli przywódcy stada.

I tak przez kilkaset tysięcy lat ludzkość się rozwijała, cywilizowała, ukulturalniała...

po to, żeby dziś:

przecudny samiec alfa, przyszły przeciwnik Pudziana, innego cudnego alfa, mógł otoczyć czułym i troskliwym ramieniem jedną z pięknych kobiet - a może obie na raz - i pocieszyć panie, które mają poważny problem stadny: na tej samej imprezie wystąpiły, o zgrozo! w identycznych butach! O takich:

Ludzie! Jak myśmy do k*** nędzy zdołali przetrwać w tym okrutnym świecie? :D
P.S. Bardzo dziękuję koledze Daviemu za to, że z samego rana przysłał mi to piękne zdjęcie pana. Dzięki temu będę nareszcie wiedziała, jak wygląda prawdziwy facet.