Fobie

Chyba zacznę powoli przymierzać się do przeobrażenia w jednorękiego Murzyna, ostatniego przedstawiciela wymarłego szczepu, cierpiącego na nieuleczalne suchoty, byłego wyznawcy islamizmu, uciekiniera z sekty Hare Kriszna nawróconego na fundamentalny katolicyzm ze skłonnością do ciepłych chłopców i czynnie walczącego o prawa mniejszości. Wszelkich możliwych mniejszości. Nawet - a może przede wszystkim - urojonych.

Ewentualnie będę zaczynać dzień od występowania w przeróżnych środkach masowego przekazu (na początek mogę ryczeć przez okno) i każdemu umilę życie od samego rana wyznaniami o tym z kim sypiam, i dlaczego tak a nie inaczej. Natychmiast dodam, że jestem z tego powodu prześladowana, nikt mnie nie rozumie i otaczają mnie same foby i siści, jestem obiektem ataków na tle rasistowskim i religijnym i jeśli nic mi się w życiu nie udaje, to dlatego, że wszyscy postrzegają mnie wyłącznie przez pryzmat wyznawanej bądź niewyznawanej religii, łóżka i koloru skóry, a nie kompetencji, wiedzy i umiejętności.

Wszystkie jełopy tego świata zwalają winę na fobie i sizmy, więc chyba i ja mogę, tym bardziej, że chora poprawność polityczna załatwia cała resztę.

Jak wytłumaczyć ludziom, że łóżko, wiara i wszystko, co uznają za sprawę prywatną jest prywatne? Dopóki sami nie rozpuszczą gęby na ten temat. Skąd się bierze przekonanie, że kogokolwiek interesują wyznania geja, że jest gejem, ateisty, że nie wierzy w Boga, Białasa, że go Afroamerykanie mają gdzieś?

Filozofowie od wieków zastanawiają się czy człowiek jest z natury dobry czy też zły. To źle postawione pytanie. Człowiek z natury jest po prostu bezbrzeżnie durny.